Sultanım! Nev'i Gazel

Sultanım! Nev'i Gazel

Gönüller senin ile handan olur Sultanım 
Nurundan uzak sîne zindan olur Sultanım

Havf ve recâ arası semâya ellerimi
Açarken gözyaşımla yudum hayallerimi
Saf tutarken nâra su taşıyan karıncalar
Hâlâ benim beynimde çifte nekkâre çalar
Tövbe ettim gün/âha içtim nedamet meyi
Dilime vacip kıldım gökten inen nağmeyi

Aşkın şem’ine yanıp sana âşık olanlar

Hallac-ı Mansur gibi candan olur Sultanım 

Emaneti gökyüzü yüklenseydi çökerdi
Ağlardı yıldız yıldız gözyaşları dökerdi 
Şimdi senin yolunda günahkârın biriyim
Kendimde ölmüş iken; şimdi sende diriyim
Ruhumun devletinde ne kalem kaldı ne sur
Yedi derya tükense bitmez bendeki kusur

Ne Şeytan vesvesesi, ne İblis’in laneti
Ne olursa nefsime benden olur Sultanım